Filmy krótkometrażowe warte obejrzenia - cz. IV

Krakowski Festiwal Filmowy przybywa w najlepszym z możliwych momentów. Zdążyliśmy już odpocząć po dziesięciodniowym świętowaniu coraz większego sukcesu kina niezależnego (OFF Camera), dojść do siebie po zwariowanym Festiwalu Filmów Kultowych, przestać śledzić z uporem maniaka doniesienia z Cannes, ale jeszcze jedną nogą wciąż jesteśmy w filmowym świecie za sprawą muzycznych wspaniałości, które dostarcza Festiwal Muzyki Filmowej. Znaczy: zmęczeni, ale w rytmie, pragnący odpoczynku od kin, filmów i wydarzeń, ale tak bardzo do nich już przywykli, że ich brak uwiera i męczy bardziej od zasłużonego odpoczynku. Na zmęczenie długimi filmami najlepszą radą są zawsze albo seriale, albo krótkometrażówki. I, jak co roku, do rzucenia okiem na te ostatnie dziś mocno Was zachęcam. Oto kilka rekomendacji filmowych, z których możecie skorzystać podczas ruszającego w niedzielę, 29 maja, KFF.

 

Dzień babci (2015)

Utrzymana w tonie czarnej komedii etiuda Miłosza Sakowskiego rozpoczyna się pozornie jako ilustracja problemu wyłudzania pieniędzy od starszych osób metodą "na wnuczka". Ale to tylko sprytny zabieg, bo twórcy chcą akcenty w tej historii rozłożyć zupełnie inaczej... Dawno żaden film tak mnie nie zajął - zarówno w warstwie fabularnej (intryga pierwsza klasa), humorystycznej (świetne gagi), jak i aktorskiej (Anna Dymna przechodzi samą siebie, jest przepyszna w tej roli, ale i młodziutki Mateusz Nędza daje tu świetny popis gry). Ponadto, historia - która koniec końców wcale nie jest zabawna - zmusza do refleksji i pozostaje na długo w głowie. Pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanów nieszablonowych rozwiązań fabularnych, zabaw konwencją, doskonałej gry aktorskiej i

 

Lokatorki (2015)

Julia Kijowska zdecydowanie nie lubi odmawiać młodym filmowcom - aktorka nie tylko chętnie angażuje się w tworzenie etiud i krótkich metraży, ale i świetnie w nich wypada. Tym razem przypadła jej rola młodej prawniczki, która kupuje mieszkanie na aukcji komorniczej z... poprzednią lokatorką. Kobieta z przykrością odkrywa, że prawo, w którym się zakochała, nie daje jej żadnego pola manewru, by wybrnąć z tej niezręcznej sytuacji. Film Klary Kochańskiej zwraca uwagę nie tylko na absurdy prawa, ale także tragiczną sytuację części społeczeństwa, skazanej na życie w nędzy i braku perspektyw.

 

Hycel (2015)

Jeśli uwielbiacie Janusza Chabiora (ja, ja!), to ten film zdecydowanie nie powinien umknąć Waszej uwadze. Główny bohater zabija czas w bardzo niestandardowy sposób - porywa zwierzęta, by potem oddać je zdesperowanym właścicielom i cieszyć się ich wdzięcznością. Czarna komedia Darii Woszek wywołuje uśmiech na twarzy, a wyśmienita gra Chabiora (i pozostałej obsady - w rolach drugoplanowych cała plejada gwiazd) podnosi z fotela.

 

Otwarcie (2016)

Interesujący krótki metraż Piotra Adamskiego prezentuje krótki wycinek z artystycznej rzeczywistości. Bohaterem historii jest umierający artysta, który tematem swojej ostatniej wystawy uczynił samego siebie - podpiętego do aparatury podtrzymującą życie i leżącego na łóżku szpitlanym. Czy otwarcie wystawy będzie równie niestandardowe, przekonuje finał historii - historii dającej do myślenia i zadającą pytanie o granice sztuki i ludzkiej godności.

 

Już po wszystkim (Over, 2015)

Punktem wyjścia tej intrygującej krótkiej fabuły jest tragiczne wydarzenie, które miało miejsce kilka lat temu na przedmieściach Londynu. Jörn Threlfall w dziewięciu ujęciach o odwróconej chronologii próbuje je odtworzyć. Ten niestandardowy investigation movie został wyróżniony nominacją na festiwalu filmów krótkometrażowych w Bristolu. Wbija w fotel i każe natychmiast szukać kontekstu.

 

Biegacz (El Corredor, 2014)

Film Jose Luis Montesinosa zbiera świetne recenzje wszędzie tam, gdzie się pojawia. Biegacz to spojrzenie na spotkanie bezrobotnego mężczyzny ze swoim byłym pracownikiem, którego kilka lat temu zwolnił, a który - wygląda na to - radzi sobie o wiele lepiej niż on. Wielkodusznie proponuje on byłemu szefowi pracę, ale pod jednym warunkiem. Jakim? To największa zagadka filmu, który wprost zabija finałowym twistem!

 

La Etiuda (2015)

Czy wiecie jak to jest znaleźć się w niewłaściwym czasie i miejscu? Bohaterowie La Etiudy, niestety, tak. Jak reagują w obliczu zagrożenia życia opowiada Martin Rath w swojej krótkiej czarnej komedii, która każe zastanowić się, co my zrobilibyśmy na miejscu jej bohaterów.

 

Jak minął dzień? (How Was Your Day?, 2015)

Irlandzki dramat opowiadający historię matki, na życiu której cień kładzie diagnoza o niepełnosprawności jej wyczekanej córeczki. O jej codziennej walce z utraconymi marzeniami opowiada w ciekawej, dwuznacznej formie irlandzki reżyser Damien O’Donnell. Świetnie zagrany i niepokojąco szczery film.

 

Trzy rozmowy o życiu (2016)

Dokumentowana rozmowa matki i córki o metodzie in vitro, której poddała się ta druga. Rozmowa o tyle trudna, że prowadzona z perspektywy szczęśliwej matki, której po wielu próbach udało się spełnić marzenie o potomstwie, i równie szczęśliwej, choć skonfundowanej babci, której wiara nie pozwala zaakceptować decyzji córki. Odważny, intymny, choć momentami zbyt ustawiony film Julii Staniszewskiej

 

Gniazdo (Hniezdo, 2015)

Bohaterowie dokumentu Kristíny Schnirzovej to małżeństwo z wieloletnim stażem, które remontuje swój dom z myślą o przyjazdach dzieci. Te jednak uciekły z rodzinnej wsi w poszukiwaniu lepszego życia do stolicy. Film pokazuje starania rodziców, by uczynić dom miejscem na tyle atrakcyjnym, by dzieci znalazły czas i ochotę na regularne odwiedziny. Syndrom pustego gniazda to nienowe zjawisko, a jednak jego obraz wciąż porusza i każe zastanowić się nad sobą i swoimi relacjami z rodzicami.

 

Ikona (2016)

Jeśli kiedyś o szpitalu psychiatrycznym myślało się w kategoriach "miejsca dla czubków/świrów/kretynów", a w najlepszym przypadku "zakładzie dla obłąkanych", to obraz szpitala z syberyjskiej prowincji, który wyłania się z dokumentu Wojciecha Kasperskiego, doskonale oddaje wydźwięk tych okropnych wyrażeń. Przyglądając się pacjentom szpitala i opiekującemu się nimi personelowi nietrudno o smutną myśl, że takie rzeczy, to już tylko na wschodzie. Czy to prawda? Czy faktycznie poziom opieki, a idąc dalej poziom "obłędu" to kwestia cywilizacji? Zachód "nauczył" nas, że pacjenci szpitala psychiatrycznego to nad wyraz inteligentne, ambitne osoby, które wskutek przeżytej tragedii, traumy wycofały się w głąb siebie i straciły zdolność do racjonalnego myślenia. Co by na to powiedzieli bohaterowie filmu, którzy pozostają w szpitalu nieraz całe swoje życie, a jedyne, czego pragną, to odrobina wolności? Piękny dokument z jeszcze piękniejszymi zdjęciami Łukasza Żala.

 

Ucho wewnętrzne (2016)

Film o geniuszu jazzowej improwizacji, Mikołaju Trzasce, jest dość hermetyczny i niełatwy w odbiorze. Ale ten obraz twórczej pracy, inspiracji, jakie artysta czerpie z przyjaźni m.in. z pisarzem Andrzejem Stasiukiem, doskonale pokazuje, czym może być dla kogoś muzyka i jak pięknie można o niej mówić. Bardzo poetycki, subtelny, a jednocześnie soczysty i pełen pasji dokument Szymona Uliasza i Magdaleny Gubały.

 

Dzika Afryka (Wild Africa, 2015)

Dokument wyprodukowany przez BBC Earth, z lektorem Heleny Bonham Carter (!) i przepiękną muzyką Patricka Doyle'a to wyjątkowa podróż przez dziką Afrykę, która pokazuje, jak bardzo zapomnieliśmy już o skarbach, które Czarny Ląd w sobie kryje. Piękno dla oka, ucha i duszy. Podczas festiwalu dokument można zobaczyć w sekcji Docs+ Science w 3D!

 

Łowcy miodu (2016)

I jeszcze jeden dokument z ciekawej i cieszącej się dużą popularnością sekcji Docs+ Science. Tym razem o pszczołach, miodzie i jego łowcach, z udziałem znanej aktorki Magdaleny Popławskiej, która w poszukiwaniu ekologicznego stylu życia odkrywa tradycyjne bartnictwo, odkrywa sekrety pszczelarstwa i wspólnie z pszczelarzami zastanawia się, czy tak wartościowe dla natury i człowieka stworzenia jak pszczoły można uchronić przed zbliżającą się do nich wraz z postępem cywilizacji zagładą.

 

Czarna wołga (2015)

Pamiętacie jeszcze, jak Wasi rodzice straszyli Was, że jeśli nie będziecie grzeczni, to... No właśnie - co? Mnie straszono sprzedaniem mojej małej osoby na targu, do innych miała przyjść Baba Jaga, Buka lub inny straszny potwór, a nasi rodzice wspominają dziś z sentymentem właśnie czarną wołgę. Ona właśnie jest głównym "bohaterem" rozmowy trójki osób przy stole. Rozmowy, która skręca w bardzo ciekawym kierunku... Animowana forma, na którą zdecydowała się tu Marta Wiktorowicz, dodaje tylko smaku.

 

Wszystkie filmy możecie obejrzeć podczas trwającego od 29 maja do 5 czerwca Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Szczegółowy program znajdziecie tutaj.

 

Który z powyższych tytułów zainteresował Was najbardziej? A może sami możecie coś polecić? Czekam na rekomendacje w komentarzach - tu i na FB.